26 sierpnia 2012

Jesień już się czuje w powietrzu, ale przede wszystkim widać ją po bogactwie owoców. Nie wiadomo, które wybrać, taka rozmaitość kolorów, kształtów i smaków.

Dzisiaj po pampuszkach zabrałam się za deser. Gruszki czekały na pomysł i się doczekały. Tarta w innej odsłonie, ale jak wszyscy wiemy, jest to temat niespożyty. Każda to zupełnie inna propozycja, nie mówiąc już o tym, że przepisy na ciasto do tarty też się bardzo różnią. Dodatkowo, tarta nie może się nie udać.


Ciasto tej tarty w smaku i konsystencji jest właściwie ciastem francuskim, ale jednowarstwowym. Spód jest bardzo cieniutki, delikatny i właściwie symboliczny. Główny składnik stanowi kruszonka.
Przepis na tartę znalazłam w "moje Gotowanie".

Ta kruszonka to głównie orzechy i
cynamon.

TARTA GRUSZKOWA Z ORZECHOWĄ KRUSZONKĄ

Ciasto:

150g mąki

8 dużych łyżek zimnej wody

3 duże łyżki oleju

szczypta soli

Kruszonka:

50g mąki

3 łyżki brązowego cukru

80g siekanych dość grubo orzechów włoskich

1 - 2 łyżeczki cynamonu, ja lubię cynamon, więc wsypałam dwie

3 - 4 łyżki masła

1 duża łyżka miodu

Nadzienie:

750g dojrzałych, ale twardych gruszek

2 łyżki soku z cytryny

5 łyżek brązowego cukru

łyżeczka cynamonu

1.   Składniki na ciasto wyrobiłam dłońmi na gładką masę. Składniki się świetnie łączą, masa jest elastyczna i dobrze się ją wyrabia, a powinno się to robić przez parę minut. Formę 24cm wylepiłam rozwałkowanym ciastem, formując rant. Spód nakłułam widelcem i wstawiłam do lodówki na godzinę.

2.   Mąkę na kruszonkę zmieszałam z cukrem, cynamonem i orzechami. Masło roztopiłam, połączyłam z miodem, a potem po łyżce dodałam do mieszaniny mąki. Widelcem wypracowałam kruszonkę.

3.   Gruszek nie obierałam, pokroiłam w cieniutkie plasterki. Natychmiast pomieszałam z sokiem z cytryny, cukrem i cynamonem.

4.   Formę wstawiłam do zimnego piekarnika nastawionego na 200'C i piekłam przez 12 minut.

5. Na podpieczonym spodzie ułożyłam gruszki, posypałam kruszonką i piekłam przez 45 - 50 minut.

     

Tak się prezentowała na moim ogrodowym stole.

Po chwili zostały już tylko pojedyncze kawałki...

MOJE pasje, pasje....

Właściwie do niedawna nie wiedziałam, że fotografowanie może być moją pasją. Zrodziła się z konieczności; jeżeli chcesz pokazać swoje gotowanie, to nie unikniesz robienia zdjęć. Tylko Ty wiesz, jak chcesz pokazać swoje potrawy, musisz robić zdjęcia w momentach dogodnych dla Ciebie, powodów można wymieniać bardzo wiele.

Na wakacjach robiłam zdjęcia bo tak wypada, albo, żeby mieć pamiątkę z wakacji. Dopiero przy okazji fotografowania jedzenia odkryłam, że jest to coś zupełnie innego, nowego.

  

Teraz bawi mnie robienie zdjęć wszędzie, gdzie jestem; tematy są dookoła.

Myślałam. że moja fotografia będzie dodatkiem do gotowania, a stopniowo staje się coraz ważniejsza.
Niestety, jest to umiejętność bardzo trudna i trzeba się jej cierpliwie i z pokorą uczyć.

Moje warsztaty fotograficzne kojarzą mi się, bardzo przyjemnie, z tym utworem, który brzmiał w tle, kiedy oglądałam film o historii fotografii.

http://www.youtube.com/watch?v=uay79QXCZYU